"ಚಿಂತನ"

ಮುಂಜಾನೆ ಮನೆಯ ಅಂಗಳದಿ ನವಿಲಿನ ಕೂಗು, ಪಕ್ಷಿಗಳ ಚಿಲಿ ಪಿಲಿ, ದೊಡ್ದಿಯಲ್ಲಿನ ಹಸುವಿನ ಅಂಬಾ ಎಂಬ ಪ್ರೀತಿಯ ಕರೆ ಇರುವಾಗ, ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕು ಗಡಿಯಾರ ? ಇಲ್ಲಿ ಗಡಿಯಾರದ ಮುಳ್ಳಿನ ಹಾಗೆ ದಿನಚರಿ ಮಾಡುವ ಅವಶ್ಯವಿಲ್ಲ. ನನ್ನೊಡತಿ ಮಾಡಿದ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಗಂಜಿಯ ಕುಡಿದು, ಗದ್ದೆಗೆ ಆಕಳನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ದು, ತಳಿಯನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ, ನೀರಿನ ಕಟ್ಟೆಯ ಸರಿಯಾದ ಕಾಲುವೆಗೆ ಹರಿ ಬಿಟ್ಟು, ಹಾಗೆ ಸುಳಿದಾಡುತ ಹೊಂಗೆಯ ಮರದಡಿ ಕೂರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಊಟದ ಸಮಯ. ಅಮ್ಮನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಲಿಯುತ ಜಿಗಿಯುತ ಹಾತರದಿ ಓಡೋಡಿ ಬರುವ ನನ್ನ ಮಗಳು "ಚಿಂತನ".

ಮೂವರು ಊಟವ ಮಾಡಿದ ನಂತರ, ಚಿಂತನಾಳ ಕಲಿವಿಕೆಯ ಸಮಯ. ಅವಳು ಬೇರೆ ಮಕ್ಕಳ ಹಾಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಪರಿಸರವೇ ಅವಳ ಶಾಲೆ. ಈಗ ಅವಳಿಗೆ ಮೂರುವರೆ ವರ್ಷ, ಅ ಆ ಇ ಈ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾಳೆ, ೧ ೨ ಇಪ್ಪತ್ತರ ವರೆಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ, a b c d ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾಳೆ, ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಲ್ಲದೆ ಹಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪದಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಲು ಕಲಿತಾದ ನಂತರ ಅವಳ ಅಮ್ಮ ಹಿಂದಿ ಹೇಳಿಕೊಡುವುದೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ. ಗಣಿತವನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.

ಚಿಂತನಾಳ ವಿಧ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ. ಇಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಯ ಗಂಟೆಯ ಭಯವಿಲ್ಲಾ, ಖಡ್ಡಾಯವಾದ ಪುಸ್ತಕವಿಲ್ಲ, ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಏನು ಹೇಳುತ್ತದೋ ಅದ್ದನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಹಾಗೆಂದು ವಿಷಯಗಳ ಪಟ್ಟಿ ಇಲ್ಲಾ ಎಂದು ಅರ್ಥವಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ಜೀವನದ ಅನುಭವಗಳಿಂದ ನಾವೇ ಒಂದು ಚೊಕ್ಕದಾದ ಪಟ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಬಣ್ಣಗಳುಂಟು, ಕರ ಕುಶಲ ಹವ್ಯಾಸಗಳುಂಟು, ತರಕಾರಿ ಹಣ್ಣು ಬೆಳೆಯುವುದರ ರಹಸ್ಯಗಳುಂಟು, ಮೇಣವ ಮಾಡುವ ಪರಿಯುಂಟು, ಯಾರೊಡನೆ ಹೇಗೆ ವರ್ತಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಪಾಠಗಳುಂಟು , ಹಬ್ಬಗಳುಂಟು, ಸಿಹಿ ಭೋಜನ ನಳಪಾಕದ ಅಡುಗೆಮನೆಉಂಟು, ಹತ್ತು ಹಲವಾರು ಆಟಗಳುಂಟು, ನೊವ್ವು ನಲಿವಿನ ನೀತಿ ಕಥೆಗಳುಂಟು, ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಜೀವನದ ಮಧುರ ಕ್ಷಣಗಳ ಸವಿಯುವ ಸಾಗರವೇ ಇಲ್ಲುಂಟು.

ಮುಂದುವರಿಯಲಿದೆ.........................